Filmy sztuka

Peter Parker powraca jako Spider-Man. Tym razem przyjdzie mu się zmierzyć z doktorem Octaviusem, który podczas nieudanego pokazu połączył swoje ciało ze sztuczną inteligencją w postaci czterech kończyn. Czy tym razem mu się uda?

Komedia romantyczna Woody'ego Allena, opowiada historię rodziny jadącej do Paryża w sprawach biznesowych i parze młodych narzeczonych, która nabywa sporo doświadczeń, które zmieniają ich życie. Film o wielkiej miłości młodego mężczyzny do Paryża oraz o iluzji ludzi myślących, że życie innych jest o wiele lepsze niż ich własne.

André Masson (Alex Lutz), licytator w słynnym domu aukcyjnym Scottie, pewnego dnia otrzymał list, z którego wynika, że ​​w Miluzie w domu młodego robotnika odnaleziono obraz Egona Schiele. Bardzo sceptyczny, udaje się tam i musi zmierzyć się z faktami: obraz jest autentyczny, arcydzieło zaginione od 1939 roku, zrabowane przez nazistów. André postrzega to wydarzenie jako szczyt swojej kariery, ale jest to także początek walki, która może narazić go na niebezpieczeństwo. Na szczęście pomoże mu była żona i koleżanka Bertina (Léa Drucker) oraz kapryśna stażystka Aurore (Louise Chevillotte)...

Słynny szkocki dramaturg James Matthew Barrie (Johnny Depp) po porażce jednej ze swoich sztuk przeżywa twórczy kryzys. Geniusz źle się czuje ograniczony sztywnymi ramami kultury Anglii początku XX stulecia. Inspirację do nowego dzieła odnajdzie podczas spaceru w londyńskim Kensington Gardens. Spotyka tam rodzinę Llewelyn Davies: czterech chłopców oraz Sylvię, ich piękną, owdowiałą matkę (Kate Winslet). Związku Jamesa i Sylvii oraz jego przyjaźni z dziećmi nie akceptuje ani matka Sylvii - Emma du Maurier (Julie Christie) ani żona Jamesa - Mary (Radha Mitchell). Częste spotkania Jamesa z rodziną Llewelyn Davies, zabawy z chłopcami i rozkwit uczucia wobec ich matki pozwolą pisarzowi stworzyć nową, niezwykłą sztukę. Producent inscenizacji dzieł J.M. Barrie'ego - Charles Frohman (Dustin Hoffman) zrazu sceptycznie odnosi się do Piotrusia Pana. Sukces premiery w Londynie zapoczątkuje legendę o chłopcu, który postanowił na zawsze zachować dziecięcą wrażliwość.

Akcja tej muzycznej opowieści rozgrywa się w nowojorskiej East Village na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego wieku. Jej bohaterami są młodzi, ambitni artyści, którzy zmagają się z trudami codziennego życia. Notorycznie brakuje im pieniędzy na bieżące wydatki, część z nich jest nosicielami wirusa HIV, a część nie może uwolnić się od narkotykowego uzależnienia. Ta grupa ekscentrycznych młodych ludzi doświadcza artystycznych wzlotów i upadków, miłosnych uniesień i rozczarowań, czerpiąc przy tym z życia, ile się tylko da. Inspirowany operą Cyganeria Giacoma Pucciniego, porywający musical o roku z życia nowojorskiej bohemy czasów AIDS.

Krynica, 1960. Do mieszczącej się przy deptaku pracowni Włosińskiego wchodzi Nikifor i rozpakowuje swój warsztat malarski. Spokojne, uregulowane, zaplanowane do ostatniego szczegółu życie Włosińskiego ulega zakłóceniu. Włosiński próbuje pozbyć się natrętnego gościa. Postanawia odnaleźć rodzinę Nikifora. Okazuje się, że Nikifor żyje całkowicie samotnie. Mieszka kątem, nie ma nawet metryki. Z punktu widzenia prawa… nie istnieje. Włosińskiemu udaje się tylko ustalić, że pochodzi z matki niemowy i nieznanego ojca. Włosiński nie należy do entuzjastów malarstwa ludowego. W miarę jak poznaje Nikifora, zaczyna doceniać jego dzieło. Widzi żarliwą wiarę Nikifora, a jednocześnie duchową wolność. Odkrywa, że malarstwie oznacza ona niezależność od opinii, w życiu – brak przywiązania do doczesności i głęboką pokorę. Widzi, jak sam jest głęboko zniewolony przez malarskie wykształcenie – uzależniony do malarskiej tradycji, od ocen i sądów. Od marzeń o sukcesie, o materialnej stabilizacji. Wychodzi na jaw, że Nikifor ma otwartą gruźlicę. Włosiński, dzieląc z nim pracownię ryzykuje nie tylko własnym życiem – ma rodzinę. Nikifor nie chce iść do szpitala, szkoda mu czasu, chce malować. Włosiński, aby umieścić go, musi wziąć nad nim opiekę oprawną. Na tę wiadomość żona wraz dziećmi przenoszą się do Krakowa. Nie pomagają tłumaczenia, że Nikifor jest umierający i ta opieka jest na kilka miesięcy. Jest rok 1967. Minęło 7 lat. Nikifor ciągle żyje.

Seria epizodów, których bohaterowie popijając kawę i paląc papierosy rozmawiają na przeróżne tematy i omawiają między innymi: możliwość użycia nikotyny jako środka owadobójczego, sposoby na przyrządzenie prawdziwej angielskiej herbaty, wynalazki Nikoli Tesli, przygody członków nieistniejącego zespołu rockowego o nazwie SQÜRL, Paryż w latach 20. i co tak naprawdę stało się z Elvisem Presleyem.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

James Whale (Ian McKellen) jest starym reżyserem filmowym, który przed piętnastu laty opuścił Hollywood. Odtąd Whale żyje z dala od wielkiego świata. Z jego zdrowiem jest coraz gorzej - kolejny wylew sprawił, że James stoi już właściwie nad grobem. Choroba wywołuje falę wspomnień, przeważnie takich, o których Whale starał się zapomnieć. Reżyser nie kryje swoich skłonności homoseksualnych. W swojej posiadłości zatrudnia młodego ogrodnika, byłego żołnierza Claytona Boone'a (Brendan Fraser). Między mężczyznami rodzi się więź.