Dokumentalny

Co roku pokolenia bywalców festiwali muzycznych z całego świata gromadzą się na polach otaczających duńską miejscowość Roskilde, aby rzucić się w wir zabawy i uczestniczyć w jednym z największych i darzonych najlepszą renomą festiwali w Europie. W ciągu ośmiu lat pod okiem Ulrika Wivela z ponad tuzinem reżyserów współpracowało kilka zespołów filmowych. Powstała niezwykła historia festiwalu muzycznego w Roskilde. Widzom dane jest doświadczać festiwalu poprzez wizję artysty, wolontariusza i gościa. Oglądamy jak zwykłe zaorane pole zmienia się w ośrodek muzycznej energii, gdzie ekstaza sięga szczytu i przekraczanych jest wiele granic.

W tym pseudodokumentalnym filmie nakręconym w 1974 roku artysta David Hockney gra malarza, który odzyskuje wenę po emocjonalnym rozstaniu.

Film dokumentalny, zrealizowany na podstawie bestsellerowej książki Naomi Klein, ikony światowego alterglobalizmu, odsłania kulisy rozwijającego się w szybkim tempie tzw. kapitalizmu katastroficznego. Sojusz światowych rządów i wielkich koncernów, wykorzystując niepokoje społeczne, przemiany ustrojów, a nawet katastrofy naturalne i kataklizmy, steruje przemianami gospodarczymi i społecznymi, wprowadzając radykalne reformy i uzależniając społeczeństwa od międzynarodowych korporacji finansowych. Zamach stanu Pinocheta w Chile, upadek komunizmu w Polsce, rządy Margaret Thatcher, rozpad Związku Radzieckiego, 11 września Wall Street, wojna w Iraku, upadek Lehman Brothers i trwający po nim kryzys finansowy to niektóre tematy poruszane w filmie. Jego twórcy, Mat Whitecross i Michael Winterbottom (Cena odwagi, Droga do Guantanamo) dotarli do wielu dotąd nieujawnionych i wstrząsających materiałów archiwalnych, filmów i zdjęć.

Dokument Mariusza Malinowskiego jest prawdopodobnie reakcją na szum medialny, jaki w 2005 r. wywołała informacja, że dziadek Donalda Tuska służył podczas II wojny światowej w Wehrmachcie. Kto wie, czy to właśnie nie z tego powodu lider Platformy Obywatelskiej przegrał wówczas wybory prezydenckie. Malinowski chce, by jego film służył jako nóż rozdzielający sklejone kartki w podręczniku do historii. Dlatego zagląda z kamerą na Śląsk, gdzie wcielanie Polaków do niemieckiej armii było powszechnym zjawiskiem. Przewodnikiem reżysera w tej podróży jest Alojzy Lysko - jedno z tytułowych dzieci Wehrmachtu. Jego ojciec zginął, walcząc pod przymusem dla Hitlera. Dzieło Malinowskiego to przede wszystkim opowieść o tożsamości narodowej, której nie zdołała zniszczyć nawet historyczna zawierucha.

Co noc jedyne na odcinku 1.000 km przejście graniczne między Indiami a Pakistanem staje się miejscem, gdzie zbierają się tysiące ludzi, aby uczestniczyć w rytuale zamykania granicy. Zgromadzeni zbliżają się do bramy najbliżej jak to możliwe, by pozdrowić dawnych sąsiadów. To uroczystość rozstania, a z drugiej strony – jedyne spoiwo, łączące obie strony. Co oznaczają dla uczestników tego wydarzenia pojęcia separacji, domu, bliskości? Troje dzieci sprzedających DVD podczas parady odsłania przed nami prawdę na ten temat.

Dokument Joela Conroya koncentruje się na irlandzkich korzeniach surfingu. Postanowił go zrealizować w 2005 roku, kiedy po raz pierwszy przeczytał w gazecie o George'u Freethcie, pierwszym ratowniku. Freeth (1883-1919), zmarły w wyniku akcji ratowniczej sześciu japońskich rybaków, był tym, który spopularyzował surfing w Kalifornii. Bohaterami dokumentu są również współcześni surferzy: Richie Fitzgerald, Gabe Davies, Kelly Slater i bracia Malloy Brothers, którzy 1 grudnia 2007 roku zdobyli ogromne 18-metrowe fale - największe, na jakich kiedykolwiek surfowano na atlantyckim wybrzeżu Irlandii. Wśród śmiałków była także kobieta Easkey Britton. Film powstawał przez 3 lata, w tym dwa zajęło kręcenie niesamowitych zdjęć.

Historia gatunku teorii spiskowych. Amerykański przemysł samochodowy próbuje zniszczyć transport publiczny.

Derek to wspomnienie jednego z największych skarbów kina niezależnego - Dereka Jarmana. Filmowiec, a zarazem przyjaciel Jarmana, Isaac Julien, zgromadził fragmenty filmów Jarmana, które nigdy nie ujrzały światła dziennego, fragmenty klipów i wywiadów i spoił ten kolaż miłosnym listem napisanym przez aktorkę, Tildę Swinton. Poczynając od filmu Sebastian z 1976 roku, aż do Blue z roku 1992, Jarman był najważniejszą postacią w brytyjskim kinie niezależnym lat siedemdziesiątych, osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Jako homoseksualista przeżywał zarówno radości gejowskiego ruchu wyzwolenia, jak i smutki życia z AIDS. Jako artysta i uważny obserwator, piórem lub kamerą zapisywał wszystko, co ujrzały jego oczy. Julien odnalazł doskonały wyraz dla magii tego, co zrodziło się w wyjątkowo twórczym umyśle Jarmana i tęsknoty za światem, w którym żył. Historycy mogą mieć wiele do powiedzenia o faktach, ale tylko artysta może przekazać uczucia, które towarzyszą konkretnym wydarzeniom.

Porno od 9 do 17 skupia się na ludziach, którzy stoją za kontrowersyjnym, ale wartym wiele miliardów dolarów przemysłem filmów pornograficznych. Film przedstawia ich historie, każda różni się od pozostałych, są szczere i nieupiększone. Dokument zapewnia wgląd w ich życie osobiste - od ekskluzywnego do groteskowego - pokazane są chwile dziwne, fascynujące, obraźliwe, absurdalne, a czasem zabawne.

Dokument "Na punkcie kontrolnym" opowiada o Izraelskiej Straży Granicznej, która ma rozstawione punkty graniczne w całej Strefie Gazy. Kamera podgląda ich codzienną pracę, która ogranicza się do kontrolowania Palestyńczyków, którzy aby przejść z jednej wioski do drugiej, muszą znosić upokorzenia i absurdalne wymysły strażników.